​​نمایندگی دوربین کانن 

02186038561
تهران، خیابان کریمخان ، برج الماس
هر روز هفته 24 ساعته

دیافراگم در عکاسی | ساختار، کاربرد و نقش آن در کنترل نور و عمق میدان

دیافراگم در عکاسی؛ شناخت کامل، ساختار، کاربرد و نقش آن در کنترل نور و عمق میدان
 

مقدمه
 

دیافراگم در عکاسی یکی از بنیادی‌ترین مفاهیم کنترل نور و ابزارهای اصلی ایجاد خلاقیت بصری است. هر عکاس حرفه‌ای یا علاقه‌مند، برای کنترل میزان روشنایی تصویر، تعیین عمق میدان و شکل‌دهی به بوکه، باید درک دقیقی از عملکرد دیافراگم داشته باشد. دیافراگم در عکاسی نه‌تنها یک عدد ساده روی لنز نیست، بلکه یک ساختار مکانیکی بسیار مهم است که کیفیت خروجی تصویر را تعیین می‌کند. بسیاری از تفاوت‌ها در میان عکس‌های حرفه‌ای و آماتور، دقیقاً در نحوه استفاده صحیح از دیافراگم در عکاسی مشخص می‌شود.
 

ساختار فیزیکی دیافراگم و نحوه عملکرد آن
 

دیافراگم در عکاسی از چندین تیغه فلزی تشکیل شده که با حرکت مکانیکی یا الکترونیکی، یک دهانه متغیر ایجاد می‌کنند. کوچک یا بزرگ شدن این دهانه، میزان نوری را که وارد سنسور می‌شود تغییر می‌دهد. این تیغه‌ها معمولاً به صورت هم‌مرکز عمل می‌کنند و با افزایش تعدادشان، بوکه نرم‌تر و یکنواخت‌تری تولید می‌شود. لنزهای حرفه‌ای با دیافراگم 9 یا 11 تیغه، معمولاً کیفیت و جلوه‌ای بسیار زیبا به پس‌زمینه می‌بخشند. این ساختار مکانیکی، همان چیزی است که کل عملکرد دیافراگم در عکاسی را تعیین می‌کند.
 

نسبت F-number و مفهوم آن
 

اعداد دیافراگم مانند f/1.4، f/2.8 یا f/8 به صورت نسبت کانونی تعریف می‌شوند. هرچه عدد دیافراگم کوچک‌تر باشد، دهانه بزرگ‌تر است و نور بیشتری وارد می‌شود. هرچه عدد بزرگ‌تر شود، دهانه کوچک‌تر شده و نور کاهش می‌یابد. دیافراگم در عکاسی مستقیماً به سه‌پایه مثلث نوردهی یعنی شاتر و ISO مرتبط است. یک تغییر کوچک در عدد f می‌تواند نوردهی را کاملاً تحت تأثیر قرار دهد. برای مثال f/2.8 دو برابر بیشتر از f/4 نور وارد لنز می‌کند.

 

دیافراگم و کنترل نوردهی
 

نقش اصلی دیافراگم در عکاسی، کنترل مقدار نور ورودی است. در محیط‌های کم‌نور، استفاده از دیافراگم باز با عدد f کوچک باعث می‌شود نور کافی به سنسور برسد و عکس روشن‌تر شود. در مقابل، در محیط‌های پرنور، دیافراگم بسته با عدد f بزرگ‌تر برای جلوگیری از نوردهی بیش‌ازحد ضروری است. تمام عکاسان حرفه‌ای برای کنترل دقیق نوردهی، ابتدا تصمیم می‌گیرند دیافراگم در عکاسی چگونه تنظیم شود و سپس سرعت شاتر و ISO را با آن هماهنگ می‌کنند.
 

نقش دیافراگم در عمق میدان
 

عمق میدان یعنی مقدار وضوح در بخش‌های جلویی و پشتی سوژه. دیافراگم در عکاسی مهم‌ترین عامل تعیین عمق میدان است.
 

  • دیافراگم باز مانند f/1.4 باعث عمق میدان کم و پس‌زمینه محو می‌شود.
     

  • دیافراگم بسته مانند f/11 یا f/16 عمق میدان زیاد ایجاد می‌کند و تمام عناصر صحنه را واضح نشان می‌دهد.
     

در عکاسی پرتره، استفاده از دیافراگم باز باعث جداسازی سوژه از پس‌زمینه می‌شود. در عکاسی منظره، دیافراگم بسته به ثبت جزئیات کامل صحنه کمک می‌کند.
 

تأثیر دیافراگم بر بوکه
 

بوکه کیفیت محوشدگی پس‌زمینه است. دیافراگم در عکاسی با ساختار تیغه‌هایش شکل بوکه را تعیین می‌کند. هرچه تعداد تیغه‌ها بیشتر و دایره‌ای‌تر باشد، بوکه نرم‌تر و دلپذیرتر دیده می‌شود. لنزهای حرفه‌ای G Master و Canon L به دلیل طراحی دیافراگم دقیق، بوکه بسیار زیبا تولید می‌کنند. یکی از دلایلی که عکاسان لنزهای پرایم سریع را ترجیح می‌دهند، همین قابلیت ایجاد بوکه جذاب است.
 

ارتباط سرعت شاتر و ISO با دیافراگم
 

دیافراگم در عکاسی تنها یکی از ارکان مثلث نوردهی است، اما تعیین‌کننده‌ترین آنها محسوب می‌شود. با بازتر شدن دیافراگم، نیاز به سرعت شاتر کمتر می‌شود و ISO می‌تواند کاهش پیدا کند. این موضوع باعث کاهش نویز و افزایش وضوح تصویر خواهد شد. در مقابل، بسته‌تر شدن دیافراگم نیازمند افزایش سرعت شاتر و ISO است. هماهنگی این سه پارامتر پایه اصلی نوردهی صحیح در عکاسی است.
 

محدودیت‌های لنزها در بازشدگی دیافراگم
 

بازشدگی دیافراگم یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های اپتیکی لنزهاست، اما این ویژگی هم مانند هر عنصر مهندسی‌شده‌ای محدودیت‌های خاص خود را دارد. بسیاری از عکاسان هنگام خرید لنز به عدد f/1.2، f/1.4 یا f/2.8 توجه می‌کنند، اما کمتر به این موضوع دقت می‌شود که هر لنز تنها تا حد مشخصی قادر است دیافراگم خود را باز کند و عبور نور را افزایش دهد. این محدودیت به عوامل مختلفی وابسته است که در ادامه هرکدام را با جزئیات توضیح می‌دهیم.
 

۱. محدودیت‌های فیزیکی و طراحی اپتیکال
 

طراحی یک لنز کاملاً وابسته به اندازه دهانه ورودی (Front Element) و فاصله کانونی آن است.

برای مثال، اگر لنز 200mm بخواهد دیافراگم f/1.4 داشته باشد، دهانه ورودی باید حدود ۱۴ سانتی‌متر باشد که ساخت آن نه‌تنها بسیار پیچیده، بلکه از نظر وزن و پایداری کاملاً غیرعملی است.

بنابراین مهندسان ناچارند بین اندازه، وزن، کیفیت تصویر و بازشدگی دیافراگم تعادل ایجاد کنند.

 

۲. افزایش شدید ابیراهی‌ها در بازشدگی‌های بسیار زیاد
 

وقتی دیافراگم بیش از حد باز شود، لنز دچار مشکلات زیر می‌شود:
 

  • ابیراهی کروی
     

  • هاله‌زدگی (Glow)
     

  • کاهش شارپنس در گوشه‌ها
     

  • افت کنتراست
     

  • افزایش Chromatic Aberration
     

برای جبران این مشکلات باید از چندین المان Aspherical و ED استفاده شود که هزینه تولید را به‌شدت بالا می‌برد. به همین دلیل است که لنزهای f/1.2 یا f/1.4 بسیار گران هستند.
 

۳. محدودیت‌های مکانیکی تیغه‌های دیافراگم
 

تیغه‌های دیافراگم برای باز و بسته شدن نیازمند فضای کافی و یک مکانیزم دقیق هستند.

هرچه تعداد تیغه‌ها بیشتر باشد (مثلاً 9 یا 11 تیغه)، شکل بوکه زیباتر می‌شود اما:

 

  • حرکت تیغه‌ها کندتر می‌شود
     

  • نیاز به موتور قوی‌تر و پایدارتر وجود دارد
     

  • احتمال فرسودگی افزایش می‌یابد
     

  • خطر گیر کردن تیغه‌ها بیشتر می‌شود
     

به همین دلیل برخی لنزها عمداً دیافراگم خود را تا حد مشخصی محدود نگه می‌دارند.
 

۴. محدودیت‌های اقتصادی و بازار
 

ساخت لنزی با دیافراگم f/1.2 یا f/1.4 هزینه تولید بسیار بالایی دارد.

بسیاری از سازندگان ترجیح می‌دهند لنزهایی با f/2.8 یا f/4 تولید کنند تا:

 

  • قیمت کمتر شود
     

  • وزن پایین بیاید
     

  • کاربری لنز گسترده‌تر شود

    به همین دلیل است که لنزهای f/4 در کلاس «تحمل‌پذیر برای عموم» قرار می‌گیرند، درحالی که نسخه‌های f/2.8 برای عکاسان حرفه‌ای‌تر طراحی می‌شوند.

     

۵. محدودیت‌های سازگاری با مانت دوربین
 

مانت دوربین‌ها اندازه متفاوتی دارند.

مانت‌های کوچک‌تر مانند E-mount سونی یا RF کانن اجازه نمی‌دهند المان‌های بزرگ و سنگین وارد دهانه لنز شوند.

به همین دلیل برخی لنزها به‌صورت طبیعی نمی‌توانند دیافراگم‌های خیلی باز داشته باشند، چون فضای فیزیکی مانت چنین اجازه‌ای نمی‌دهد.

 

۶. محدودیت‌های فوکوس در بازشدگی‌های خیلی زیاد
 

در دیافراگم‌های باز مثل f/1.2 یا f/1.4 عمق میدان بسیار کم می‌شود.

این کمبود عمق میدان باعث موارد زیر می‌شود:

 

  • خطای فوکوس بیشتر
     

  • نیاز به دقت بالاتر در سیستم AF
     

  • ضعف عملکرد در سوژه‌های متحرک
     

  • احتمال Front/Back Focus
     

به همین دلیل بسیاری از عکاسان ورزشی و حیات‌وحش حتی اگر لنز f/1.4 داشته باشند، آن را در f/2.8 یا f/3.2 استفاده می‌کنند تا فوکوس پایدارتری داشته باشند.
 

۷. محدودیت‌های پایداری تصویر
 

در دیافراگم بسیار باز، کوچک‌ترین لرزش دوربین باعث تاری تصویر می‌شود.

به همین دلیل لرزشگیرهای اپتیکی داخل لنز باید بسیار قوی‌تر باشند، که خود به افزایش وزن و قیمت منجر می‌شود.

بنابراین بسیاری از لنزها برای حفظ تعادل طراحی، در بازشدگی دیافراگم محدود نگهداری می‌شوند.

 

 

دیافراگم و اثرات انکساری (Diffraction)
 

وقتی دیافراگم بیش از حد بسته می‌شود، نور هنگام عبور از دهانه باریک دچار انکسار می‌شود و وضوح تصویر کاهش می‌یابد. این پدیده را diffraction می‌نامند. معمولاً دیافراگم‌های خیلی بسته مانند f/22 یا f/32 برای اکثر سنسورها مطلوب نیستند و بهترین وضوح در محدوده f/5.6 تا f/11 حاصل می‌شود. شناخت این موضوع برای کسانی که به دنبال شارپنس بالا هستند بسیار مهم است.
 

کاربردهای دیافراگم در انواع سبک‌های عکاسی
 

دیافراگم در عکاسی پرتره، منظره، ماکرو، خیابانی، صنعتی و حتی فیلمبرداری نقشی متفاوت دارد.
 

  • پرتره: دیافراگم باز برای محو پس‌زمینه
     

  • منظره: دیافراگم بسته برای وضوح کامل
     

  • ماکرو: دیافراگم بسته برای افزایش عمق میدان
     

  • شب: دیافراگم باز برای جذب نور بیشتر
     

  • فیلمبرداری: تنظیم دیافراگم بر اساس نرخ فریم ثابت
     

در هر سبک، درک نقش دیافراگم کلید کیفیت تصویر است.
 

چگونه دیافراگم مناسب را انتخاب کنیم
 

انتخاب دیافراگم مناسب همیشه به سه عامل بستگی دارد:
 

  1. میزان نور محیط
     

  2. سوژه و سبک عکاسی
     

  3. عمق میدان مورد نیاز
     

عکاس باید پیش از فشردن شاتر بداند در آن شرایط چه مقدار عمق میدان لازم است و نور موجود چگونه کنترل می‌شود.
 

نکات مهم برای استفاده بهتر از دیافراگم
 

  • همیشه بهترین f-number لنز خود را بشناسید.
     

  • در پرتره از دیافراگم باز استفاده کنید اما مراقب باشید تمام اجزای چهره در فوکوس باشند.
     

  • در منظره از f/8 تا f/11 بهره ببرید.
     

  • در عکاسی شب تعادل بین دیافراگم، شاتر و ISO مهم است.
     

  • هنگام فیلمبرداری به flicker نورهای مصنوعی توجه کنید.
     

اهمیت دیافراگم در آموزش عکاسی
 

هیچ مفهومی مانند دیافراگم نمی‌تواند تفاوت میان یک عکاس مبتدی و یک عکاس حرفه‌ای را آشکار کند. توانایی کنترل عمق میدان، ثبت بوکه زیبا، و دستیابی به نوردهی دقیق، همگی بر پایه شناخت دیافراگم در عکاسی بنا شده‌اند. حتی بسیاری از تکنیک‌ها مانند پانینگ، عکاسی در نور کم، یا ثبت سوژه‌های در حال حرکت، بدون تنظیم صحیح دیافراگم نتیجه مطلوب نخواهند داشت.
 

جمع‌بندی
 

دیافراگم در عکاسی قلب اصلی نوردهی و کنترل بصری تصویر است. هر تغییری در عدد f می‌تواند ترکیب‌بندی، نوردهی، شارپنس و بوکه را تغییر دهد. شناخت ساختار دیافراگم، نحوه کارکرد آن و ارتباطش با سرعت شاتر و ISO باعث می‌شود عکاس بتواند کنترل کاملی بر تصویر داشته باشد. هر عکاس علاقه‌مند، برای رسیدن به سطح حرفه‌ای، باید استفاده از دیافراگم در عکاسی را به شکل اصولی و کاملاً عملی تمرین کند تا بتواند سبک شخصی خود را ایجاد کند.
 

شرکت اطمینان | نمایندگی رسمی تعمیرات دوربین کانن CANON

۰
از ۵
۰ مشارکت کننده